JESSICA O. PENAFLOR

PAG-OMAW


tigsik ko kay nene,
hari sana ipaghele,
ruminani ka igde,
ta ako kuguse.



tigsik ko ang paeskwela,
dawa ako gumurang man,
ang sibut kong lubot,
ang kamuotan sa pagklase uminabot.



PAG-TUYAW



tigsik ko sa sarong tawo,
uminabot sa pakauyam ko,
kung habo di dai,
sige sana kung iyan ang gusto mong paagi.



tigsik ko ning si don marsyal,
minabanggi o amay perming napapagal,
pirang bote tinagay,
hay!inda ta sige pa giraray.



PAGBENTOT


tigsik ko ang an kadakulan kan aki,
ata bago palang pangaki,
imbes labaran ang mga musmos,
mala ta eyo pa ang mina kuskus.



tigsik sa babaeng garu kampon,
kulang nalang ibala sa kanyon,
dai pakundangan kun siya kaulayon,
ipakarahay nya ang saiyang kauragan.



PAKUNSWELO


tigsik ako sa ina ko na mabuoton,
huminali ako alagad tapos ang gibuhon,
ako man lugod intidihun,
ta masakit umayon ang lugad na dai binulong,
sakung ina ako kugusun,
ta ika ang sakung solosyun.



tigsik kay neneng magayunun,
sige sana ang papagayon,
kun minadiklum ang palibot
saka sana nakembot.